حال و روز اكثر مردم ايران رو فقط بیدل نیشابوری بدرستی تعريف كرد:
دل تنگ
و دست تنگ
و جهان تنگ و
کار تنگ؛
از چهار س...حال و روز اكثر مردم ايران رو فقط بیدل نیشابوری بدرستی تعريف كرد:
دل تنگ
و دست تنگ
و جهان تنگ و
کار تنگ؛
از چهار سو
گرفته مرا روزگار تنگ ...
pourya تصویر جدیدی به اشتراک گذاشته
آدم وقتی دستش به جایی بند نیست سراغ آرزوها می رود
آرزوهایش که محال شد
غرق می شود در خاطراتش...!
pourya تصویر جدیدی به اشتراک گذاشته
گاهی نیاز است
دکتر به جای یک مشت قرص
برایت فریاد تجویز کند...
آبراهام لینکلن پسر یک کفاش بود.
پدر او کفش های افراد مهم سیاسی را تعمیر می کرد.
لینکلن پس از سالها تلاش،
به عنوان...آبراهام لینکلن پسر یک کفاش بود.
پدر او کفش های افراد مهم سیاسی را تعمیر می کرد.
لینکلن پس از سالها تلاش،
به عنوان رئیس جمهور برگزیده شد.
اولین سخنرانی او در مجلس سنا بدین صورت گذشت:
نمایندگان مجلس از اینکه لینکلن رئیس جمهور شده بود ناراضی بودند.
یکی از نمایندگان مخالف با عصبانیت و بی ادبی تمام از سوی جایگاه خود فریاد زد:
آبراهام!
حالا که بطور شانسی رئیس جمهور شده ای فراموش نکن که می دانیم تو یک بچه کفاش بیشتر نیستی!
آبراهام لینکلن لبخندی زد و سخنرانی خود را اینطور شروع کرد:
من از آقای نماینده بسیار بسیار ممنونم که در چنین روزی مرا به یاد پدرم انداخت.
چه روز خوبی و چه یاد آوری خوبی! من زندگی و جایگاهم را مدیون زحمات پدرم هستم.
آقایان نماینده بنده در اینجا اعلام می کنم که بنده مانند پدرم ماهر نیستم.
با این حال از دستان هنرمند او چیزهایی آموخته ام.
پس اگر کسی از شما تمایل به تعمیر کفش خود داشت با کمال میل حاضر به تعمیر کفشش خواهم بود.
یکی از اقدامات مهم او خاتمه بخشیدن به تاریخ برده داری بود.
و در پایان جمله ی معروف او:
"معیار واقعی ثروت ما این است که اگر پولمان را گم کنیم، چقدر می ارزیم"
معلمی شغل پرندگان است
پدرم سر سفره، نان معلمی گذاشت;
ما نان الفبا خوردیم، نان کلمه، نان
خون دل خوردن و یاد دا...معلمی شغل پرندگان است
پدرم سر سفره، نان معلمی گذاشت;
ما نان الفبا خوردیم، نان کلمه، نان
خون دل خوردن و یاد دادن.
و جانی که طعم نان الفبا را بچشد و روحی
که از رزق کلمات بخورد، دیگر به هیچ
نانی سیر نخواهد شد.
پدرم می گفت: معلمی شغل انبیاست،
معلمی شغل پرندگان است، معلمی
شغل درختان است. معلمی شغل ماه
و خورشید و سنگریزه و باد است;
همه چیز و همه کس معلمند اما
هیچ کس چرا دانش آموز نیست!
از هر کس می توان چیزی آموخت; هم
از دوست ، هم از دشمن؛ از دشمنان
اما بیشتر.که بدخواهان و بدکرداران
و بدکاران بیشتر به ما می آموزند،
نبایدها را، نکردنی ها را نخواستنی ها
و نبودنی ها را...
روز معلم را به همه کس و همه چیز تبریک
می گویم; که به من می آموزند زندگی را.
در روز معلم اما دانش آموز بودن را
باید تمرین کنم.
زیرا که یاد گرفتن همیشه دشوارتر
است از یاد دادن...
:) این را می پسندند 
